Bat(wo)man vs. Catwoman!

Krókudílamadurinn... undir kjallara trøppunum! med thessum ordum kvóta ég  Megas sem søng um hann fyrir all nokkrum árum.. Hér á bæ passar hins vegar betur ad segja, Ledubløkukonan...í húsinu í skóginum!...

Átti thetta dýrindis símtal vid systir mína í gærkvøldi... ætladi bara rétt adeins ad heyra í henni, en eins og svo oft ádur gleymdum vid tímanum og spjølludum saman í rúman 1,5 tíma thegar vid ákvádum ad thetta væri nóg í kvøld.  En med hjálp nútímatækninnar getum vid spjallad saman í heila eilífd án thess ad hafa áhyggjur af aurunum.

umrædan fór eins og venjulega úr einu í annad, en eitt stód thó uppúr, og voru thad gæludýramálin.

Ég hef alltaf elskad dýr, en midad vid øll thau furdudýr sem leynast í tránum hérna í gardinum mínum, held ég ad ég láti thad bara eiga sig ad fá mér gæludýr í bili.  Finnst alveg nóg ad hafa ledurbløkur sem thyrlast á milli trjánna thegar madur fer út med ruslid ad kvøldi til, íkornana sem éta allan fuglamatinn sem ég set í fuglahúsid og greifingjann virdulega sem fælir alla ketti hverfisins af lódinni. Hann heldur ad hann sé konungur gardsins, og er ég ekkert ad reyna ad leidbeina hann í theim málu... enda getur hann bitid fast.

  Vid høfum reyndar alltaf átt einhver dýr, en eftir ad fjølskyldan flutti úr sveitasælunni til ''byggda'' hefur verid lítid um húsdýr, bara einn og annar køtturinn úr Kattholti sem annadhvort hefur drepist úr einhverjum meltingafærasjúkdóm, eda étid sig mettan á málningalímbandi og sídan ekki søgunni meir, eda verid til svo mikilla ama ad fjølskyldumedlimir gáfust upp á endanum, eftir miklar tilraunir til betrumbóta.

   En thar sem ég hef alist upp á heimili sem hefur alltaf verid med dýr fannst mér thad frekar tómlegt ad vera án thess thegar ég yfirgaf hreidrid og fór ad reka eigin heimili.   Bætt var úr thví svo bædi nagdýr og kettir hafa átt sér styggan stad í litlu fjølskyldunni minni. Hamstrarnir lifdu nú ekki lengi og voru ordnir eldgamlig og hálf fúlir í skapi um 2ja ára aldur, en uppáhalds dýrid mitt var hún kisa mín.. Trinity.. besta kisa sem hugsast getur.  Hún var í raun meira eins og hundur í kattarlíkani.  Thegar madur kom heim úr vinnu kom hún brokkandi á stauraløppunum sínum og hálf gelti af gledi yfir thví ad thurfa ekki ad vera lengur ein heima.   Rølti med mér út í búd, og beid eftir mér fyrir utan hana thegar ég kom út, og elti mig sídan heim aftur mjálmandi og urrandi, thví hún thurfti alltaf ad segja manni svo mikid... algjør kjaftamylla , hehe.   Svo thurfti madur ekki annad en ad kalla á hana til ad gefa henni mat eda leika, og thá kom hún eins og skot.  Hún virtist thekkja tóninn á útkøllunum, thví ef ég kalladi med blídri røddu var hún hæstánægd og gekk um eins og hún væri ''king of the forrest'', en læddist hins vegar med veggjum.. eda naumast skreid medfram theim ef madur kalladi á hana med strangri rødd thegar hún var ad gera eitthvad af sér.   Hún var nefnilega algjør brallari og alltaf med einhver prakkarastrik. 

  Mér fannst hinsvegar nóg komid thegar glugginn fyrir ofan rúmid mitt, sem ávalt var opinn á nóttunni, var farinn ad vera notadur sem útgønguleid fyrir næturleidangra.  Traffíkin var ordin á vid Heathrow flugvøll, thar sem kisa eignadist 3 kettlinga, og tók hún thá avalt med sér á thetta vinsæla næturbrølt, svo madur vaknadi yfirleitt bædi vid brottfør og komu thegar thau komu øll 4 í rød hlaupandi thvert yfir sængina, med gódu tilhlaupi til ad ná almennilegu gripi í gardínunum og klifrudu svo sína leid út í gard.  Verst var thad reyndar thegar thau voru ad koma inn, og farid var ad sjá á kettlingunum ad their fengu nóg ad borda.  Thad var heldur ekkert verid ad vanda sig neitt med lendinguna á leidinni inn aftur... ó nei! Thad var bara hlussad sér inn um litla gluggan efst á rúdunni og látid vada ... audvitad! jú rúmid var jú beint fyrir nedan gluggan, svo lendingin var mjúk... fyrir thau.  Mér var hætt ad finnast thetta snidugt, ad vera vakin 2 sinnum á hverri nóttu vid ad fá 4 ketti bædi í hausinn og oft beint á magan. Steinsofandi og gat thví ekkert varist thessum ''árásum'' í tíma og ótíma.  Ekki skánadi thad heldur thegar mikid rigningavedur var úti, og kisurnar búnar ad gera sitt og moka yfir thad í blómabedinu í gardinum.... Ég sá allavega aldrei eftir thví ad hafa keypt mér thvottavél med thurrkara.... og á thessum tíma var ég einmitt tiltølulega nýflutt ad heiman og átti thví ekki mørg rúmføt til skiptana, svo vélin kom hressilega vel ad notum.

Thegar ég flutti aftur nordur eftir ad hafa búid í RVK í 2 1/2 ár fylgdi kisa audvitad med, og var hún hæstánægt med thad.  Leidangrarnir í sveitinni voru mikid meira spennandi en their í bænum.  Lítid um bíla, og risastór landareign sem hún gerde ad sinni, thar sem húsid var thad næsta tjaldstædi bæjarins, og annars bara mói í kring. 

  Nágrannarnir voru hæst ánægdir med hana thar sem hún fældi í burtu alla ketti sem vogudu sér inn á ''hennar svædi'' og urdu thví ad finna sér annan samastad til ad pissa á og plaga.  Oft klifradi hún út um thvottahúsgluggann á 3 hæd og sat svo stolt uppi á thakskeggi og hordi stolt yfir konungsríki sitt.  En var samt alltaf jafn barnalega skemmtileg thessi elska thegar hún sá mann koma heim, og kom thví ad vana brokkandi og jarmandi á móti manni.

Thegar ég flutti svo ti Noregs 2003 vard hún eftir í pøssun hjá mømmu, en eftir ár hérna úti gafst ég upp og tók hana med mér út eftir jólafríid heima.  Thá fann kisa veidiedlid sitt og komst t.d. ad thví ad íkornar eru vonlausir... their hlaupa allt of hratt og hverfa upp í tré samstundis og kisa birtist forvitin á svip..., en øll trén hérna út voru hinsvegar kjørinn felustalur thegar veida átti mýs og ønnur smádýr.  Gerdi mig reyndar oft skíthrædda thegar ég var ad koma heim úr vinnu seint ad kvøldi til. Ég sem er svo myrkfælin geri thad ad vana mínum ad horfa ekki mikid í kringum mig og flýta mér frekar ad opna dyrnar, en kisa skemmti sér konunglega vid ad spretta fram úr runnunum, og gjarnan hoppandi hálfan meterinn upp í loftid af gledi vid ad einhver skyldi nú vera svo hugulsamur ad opna útidyrina. Hrædandi hálfa líftóruna úr mér. 

  Og ekki má gleyma øllum ''gjøfunum'' frá henni til mín, th.e.a.s. hálfétnar mýs sem voru dregnar inn í stofu og jafnvel inn í svefnherbergi.  Einu sinni hafdi hún meira ad segja fyrir thví ad pakka gjøfinni inn... í nærføtin sem ég var búin ad leggja fram til ad nota næsta dag.   Theirri gjøf var thví ekki beint fagnad med brosi á vør.  Ædislegt ad thad detti hálf-étin mús út úr nærbuxunum... á medan madur er ad klæda sig í thær!!!  ..takk kisa!

En ég gæti skrifad endalust um hana, en efast um ad einhver myndi nenna ad lesa thá løøøngu ritgerd, hehe.  Sv ég segi thetta bara ágætt af søgum af Trinity í bili.

...ótrulega skemmtilegt dýr... og enn í dag, 2 árum eftir ad hún dó, sakna ég hennar mikid.

Athugasemdir

[Kristín M. Jóhannsdóttir, 15.9.2007 kl. 22:36]

Kisur eru skemmtilegar skepnur og ég sakna þess mikið að eiga ekki eina slíka. Má það ekki því eigandi hússins leyfir ekki gæludýr. Ég er hins vegar ekki hrifin af stórum kisum. Fyrsta árið mitt í Kanada át ein fjallakisan gönguskíðakonu í Banf og þót ég væri í 16 klukkustunda fjarlægð (með bíl) var mér ekki sama.

[thóra Lisebeth (IP-tala skráð) 16.9.2007 kl. 13:35]

Úff! var konan étin?!  ...Skil vel ad thér hafi brugdid, thó ad vegalengdin hafi verid thessi.  óhugnarlegt.   Held ad stædsta villta dýrir sem ég hef komist í nálægd vid var elgur, var næstum búin ad keyra á einn slíkan fyrir nokkrum árum.... en hann hefdi ørugglega ekki étid mig vid fyrsta tækifæri, hehe..

[Ingvar Valgeirsson, 16.9.2007 kl. 16:21]

Átti einu sinni kirkislöngu - dásamlegt gæludýr. Átti a sama tíma nokkrar mýs, en aldrei lengi... :) Langar svakalega í lemúr, þeir eru sko flottir. Til að móðga engan ætla ég ekki að segja skoðun mína á köttum, en skoðun mín á þeim loðnu og illa lyktandi afkvæmum Satans er ekki birtingarhæf.

Hér er grein um Batwoman, fyrst þú minnist á hana í fyrirsögninni;

http://en.wikipedia.org/wiki/Batwoman

Gersovel. Ekki rugla henni samt saman við Batgirl, sem er allt önnur kona.